หลักการถอดเสียงคำอ่านไทย

หลักการอ่านออเสียงคำอ่านไทย

       การออกเสียงตัวอักษรในภาษาจีนจะล้ายคลึงกับภาษาไทยคือ มีทั้งเสียงพยัญชนะและเสียงสระ และเสียงวรรณยุกต์ ซึ่งสามารถเทียบเสีงกับอักษรได้ดังนี้

1.เสียงพยัญชนะ

5.1การเทียบเสียงพยัญชนะ

หมายเหตุ:

1. เสียงบางตัวไม่มีในภาษาไทย จึงแทนด้วยเสียงที่ใกล้เคียงกัน
2. แม้พยัญชนะ​จีนบางตัวแทนด้วยพยัญชนะ​ไทย​ตัวเดียวกัน​ แต่ก็มีหลักการออกเสียงที่ต่างกัน​ ให้สังเกตุเพิ่มเติ่มจากเนื้อหา​
3. การออกเสียง​ zh ch sh ต้องใช้ปลายลิ้นแตะเพดานแข็ง​ จึงแทนด้วยตัวหนา​ เพื่อให้แตกต่างจากเสียงพยัญชนะ​ z c s

2.เสียงสระ

5.2การเทียบเสียงสระ

5.3การเทียบเสียงสระ

5.4การเทียบเสียงสระ

หมายเหตุ:

1. บางครั้งมีการเติม​ r (ร์) ไว้ท้ายพยางค์​ เวลาออกเสียงต้องงอลิ้นขึ้นด้านบน
2. กรณี​พยางค์​หลังขึ้นต้นด้วยสระ​ a，o，e ต้องใส่เครื่องหมายคั่นพยางค์​（’）เพื่อแยกเสียงระหว่างพยางค์​หน้ากับพยางค์​หลัง

3.เสียงวรรณยุกต์​

    เสียงวรรณยุกต์​มีประโยชน์​ในการแยกแยะความหมาย​ โดยพื้นฐานแล้วมีทั้งหมด​ 4 เสียง​ จะแทนด้วยสัญลักษณ์​กำกับเสียงดังนี้

5.5การเทียบเสียงวรรณยุกต์

หมายเหตุ​:

1. พยางค์​ที่ไม่ได้ใส่เครื่องหมายวรรณยุกต์​กำกับเสียง​ จะออกเสียงเบาและสั้น
2. เมื่อพยางค์​เสียงวรรณยุกต์​ที่​ 3 วางติดกัน​ พยางค์​หน้าจะผันเป็นเสียงที่​ 2
3. ถ้าหลัง “不” ตามด้วยพยางค์​เสียงวรรณยุกต์​ที่​ 4 不 จะผันเป็นเสียงที่​ 2
4. ถ้าหลัง​ “一” ตามด้วยพยางค์​เสียงวรรณยุกต์​ที่​ 4 一 จะผันเป็นเสียงที่​ 2
5. ถ้าหลัง​ “一” ตามด้วยพยางค์​เสียงที่1，2，3 一 จะผันเสียงเป็นเสียงที่​ 4
6. ถ้า​ “一” แสดงถึงหมายเลข​ ลำดับ​ จะออกเสียงเป็นเสียงที่​ 1